Geef me de ruimte!

Als klein jongetje las ik het boek 'Geef me de ruimte!' van Thea Beckman, het eerste deel van een trilogie over de Honderdjarige Oorlog. De titel is een hartenkreet. Maar waar de hoofdpersoon Marije de wijde wereld in kan trekken, zijn de huidige ruimtevragers vaak gebonden aan een locatie. Ik heb het over bedrijven, geworteld in de lokale samenleving en verbonden met (de gezinnen van) hun werknemers. Zij schreeuwen om ruimte om uit te breiden, te verduurzamen of de stap naar de circulaire economie te kunnen zetten.

Veel ruimte nodig

Veel zaken vragen om ruimte; de energietransitie, woningbouw, infrastructuur en ook de natuur. Alleen al voor de circulaire economie is tussen de 7.000 tot 10.000 hectare extra ruimte nodig. Daar is in de huidige scenario's van de overheid niet eens rekening mee gehouden. En dat terwijl Nederland even groot blijft. Het is dus belangrijk dat het kabinet scherpere keuzes maakt dan nu gebeurt.

Het ondernemersgeluid horen 

Onlangs verwees Hugo de Jonge naar onze reputatie ooit als 'wereldkampioen ruimtelijke ordening'. Worden we dat weer? De politiek is dan wel aan zet. Als ondernemingsorganisaties geven we bij de landelijke overheid en in de regio duidelijk aan wat de behoeftes zijn van ondernemers en welke ruimte ze nodig hebben. We nemen in onze regio ook deel aan het overleg met het ministerie van EZK, zodat de overheid juist ook ons geluid hoort. Want uiteindelijk moet er in de regio op lokaal niveau ruimte voor werk worden gevonden met een provincie die de regie neemt en stuurt.

Passen de puzzelstukjes? 

Ruimtelijke ordening is een puzzel. Met mijn collega's voer ik nu gesprekken met de provincies over welke stukjes in die puzzel passen en een plekje verdienen. Uiteindelijk moet er een Nota Ruimte van het Rijk liggen. De boodschap aan de provinciale besturen die op dit moment worden gevormd, is duidelijk: Geef bedrijven de ruimte!

Marck Hagen

voorzitter VNO-NCW West