Topman TUI Nederland: 'Onder druk ben ik op mijn best'

Gouden beentjes had hij, waarmee hij zomaar profvoetballer had kunnen worden. Nu leidt Arjan Kers Nederlands grootste reisorganisatie. Turbulente tijden voor zijn branche, maar: ‘Ik laat mijn hoofd niet hangen.’

Rood en met zweetdruppeltjes komt hij van het veld, hij heeft net een balletje getrapt met de fotograaf. Het tekent Arjan Kers, ceo van TUI Nederland. Niet even poseren met de bal, maar hoppa, er gewoon vól voor gaan. Bruisend en jongensachtig. Toegankelijk. Het is een trip down memory lane, hier, bij zijn vroegere voetbalclub ONA (Ontspanning Na Arbeid) in Gouda. ‘Dit was mijn leven’, zegt de ondernemer. Wijzend naar de stenen tribune: ‘Die was toen van hout. Eronder de kleedkamer zonder verwarming. Koud douchen, met uitzicht op de sloot.’ De kantine-uitbaters kennen hem nog. Van de gepensioneerde voetballeider die buiten een sigaretje rookt, krijgt hij ook een warm onthaal. ‘Hij speelde hier toen hij zó was’, zegt hij, zijn hand op kniehoogte houdend.

Kers oogt ontspannen op zijn eigen turf. Een welkom moment van afleiding in roerige tijden. De reisorganisatie haalde vanwege de coronacrisis duizenden gestrande reizigers terug naar Nederland. ‘Mensen annuleerden hun vakanties, boekingen gingen opeens van 100 naar 0.’ Onlangs kondigde het Duitse moederbedrijf TUI Groep aan dat er 8.000 ontslagen gaan vallen binnen de gehele onderneming.

Wat betekent dit voor de medewerkers in Nederland?

‘Daar kan ik weinig over zeggen, het is work in progress. Ik sluit niet uit dat we keuzes moeten maken om activiteiten te schrappen die nice to have, maar niet rendabel zijn. Ons beleid is nu om niet alle contracten te verlengen. Door die automatische afvloei is een reorganisatie misschien in mindere mate nodig.’

Heeft u slapeloze nachten?

‘Ehm, ja, wel eens. We zijn beland in een surrealistische wereld, waarin de luchtvaart- en reissector heel zwaar getroffen zijn. Soms word ik ’s ochtends wakker met mijn hart op 200. Dat-ie boem boem boem zegt. Dan ga ik een stuk wandelen, ik zet mijn koptelefoon op en doe telefoongesprekken met mijn team. Even ‘ontlichten’. Ik duik regelmatig de fitnesszaal in van mijn tweede huis, waar ik ook mijn energie en spanning kwijt kan.’ Even voor de duidelijkheid: met ‘tweede huis’ bedoelt hij het hoofdkantoor in Rijswijk.

Wie is Arjan Kers?Arjan Kers wordt in 1969 geboren in Gouda. Hij doet de mavo, volgt een mbo-opleiding Sport & recreatie en daarna een opleiding Toerisme. In het buitenland gaat hij na een aantal jaar aan de slag bij TUI Nederland. Hij begint als sportanimator, en bekleedt verschillende managementfuncties bij de reisorganisatie. In 2014 komt hij na 24 jaar terug naar Nederland en wordt hij managing director bij Kras Reizen (ook onderdeel van de TUI Groep) om een jaar later managing director bij TUI Nederland te worden. Hij is getrouwd met de Spaanse Maru, heeft een huis in Gran Canaria en in Nederland. Ze hebben drie kinderen (twee uit eerdere relaties). Zijn jongste gaat naar school in Nederland. De andere twee studeren in het buitenland.

Hoe is uw gemoedstoestand?  

‘Ondanks de situatie heb ik enorm veel energie en optimisme. Ik houd dagelijks videoconferences met de directie, elke week een digitale town hall meeting voor alle medewerkers. Ik wil iedereen het vertrouwen geven dat we er alles aan doen om ze door deze onzekere tijd te loodsen. We hebben oneindig veel crises overleefd in de reissector – aanslagen, orkanen, het failliet gaan van concurrenten – en ook hier zullen we uitkomen. Mensen zullen altijd blijven reizen, nieuwe dingen willen ontdekken. Ik zie het als mijn taak om mijn collega’s positief te beïnvloeden, zodat zij die energie kunnen overdragen naar hun teams, en zij weer naar onze klanten. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik aan het einde van de dag wel he-le-maal kapot ben.’

‘aan het einde van de dag ben ik wel he-le-maal kapot’

En toch, zegt Kers, gedíjt hij in turbulente tijden. ‘Onder stress en druk ben ik op mijn best. Het zorgt ervoor dat ik door kan blijven gaan. Hoe moeilijker de uitdaging, hoe meer adrenaline. Dan word ik een pitbull. Ik sta 24/7 aan, ben altijd bereikbaar. Ik heb nog nooit een out of office aangezet.’

Is dat gezond?

‘Mwoah, misschien niet. Maar het is mijn levenspatroon, zo heb ik het altijd gedaan. Ik kan mijn hoofd laten hangen, maar zo ben ik niet geboren. Kijk om je heen. Dit is de arbeiderswijk in Gouda, hier kom ik vandaan. We zijn geboren om hard te werken. Hard werken en dan komt het vanzelf goed.’

Interview gaat na de foto verder

Vader Kers is vrachtwagenchauffeur bij de Goudse Beton Centrale. ‘Een manusje van alles. Hij stond elke ochtend om 4 uur op om te werken.’ Het keiharde werken heeft Kers van zijn vader. ‘Die toonde me dat voor niets de zon opgaat.’ Moeder Kers is huisvrouw, en vrijwilliger bij de lokale zwemschool. ‘Heel communicatief, open. Qua karakter lijk ik op haar.’

Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat is de jonge Kers buiten te vinden. Op het veldje, bij de voetbalclub. ‘Dit was mijn tweede huis. Hier groeide ik op.’ Doe altijd je best, krijgt hij er te horen. ‘Je kan wel spelen als een natte krant, maar dan zeggen de mensen op de tribune: je bakt er niets van. Dat wil je niet. Nog steeds steek ik energie in alle dingen die ik doe. Dat vind ik belangrijk in het leven. Dat je niet kan zeggen: Ik heb er niks aan gedaan.’

‘ik wil niet moeten zeggen: ik heb er niks aan gedaan’

De jonge Kers droomt van een leven als profvoetballer. Via het jeugdplan van de KNVB krijgt hij als jong talent extra voetbaltrainingen. ‘Dag en nacht’ staan zijn ouders klaar om hem te steunen. Ze zorgen ervoor dat hij naar trainingen gaat, brengen hem naar wedstrijden, letten erop dat hij goed eet, op tijd het bed induikt.

Maar ja, dan ga je puberen. ‘Vanaf de middelbare school begon ik andere interesses te krijgen. Ik werd een lastige jongen voor mijn ouders, eigenwijs, had veel tegenspraak. Dan ging ik vrijdagavond uit, terwijl ik zaterdagochtend moest voetballen. Dan zeiden mijn ouders: ‘Joh, doe dat nou niet, dan ben je morgen niks waard’ maar ik ging toch. Daar hadden ze kritiek op, en terecht. Maar op die leeftijd zie je dat niet. Ik dacht vooral: ik heb jullie niet nodig.’ Zijn vader reageert als door een wesp gestoken.’Zoek het zelf dan maar uit, was zijn houding.’

Twijfel over zijn voetbalcarrière slaat toe. ‘Tijdens wedstrijden tegen jong Feyenoord merkte ik dat de jongens aan de andere kant een stuk beter waren dan ik.’ Een zware knieblessure maakt definitief een einde aan zijn ambitie. Dit gaat hem niet meer worden, besluit Kers. ‘Mijn hele leven, tot dan toe gefocust op voetbal, viel in duigen.’

Arjan Kers in een uitzending van Op1 over de vraag: kunnen we deze zomer nog op vakantie?

Tenerife

Tja, en dan? Via via hoort Kers over een nieuwe tweejarige opleiding voor toerisme, de World Travel Academy in Den Haag. Hij is altijd goed met mensen geweest, hij is in voor een nieuw hoofdstuk – hij gaat ervoor. Nog de puinstukken van zijn voetbaldroom rapend, ziet hij op school een bordje: sportanimator gezocht in Tenerife. Bijna 20 jaar is Kers als hij zijn leven in Nederland vaarwel zegt. ‘Ik vertrok omdat ik wilde laten zien dat ik het wél in me om had om wat van mijn leven te maken. Om aan te tonen wat ik waard was. Dát ik het waard was om er te zijn. Dat is lange tijd mijn drive geweest. Ook naar mijn ouders toe. Zij hadden zoveel in mij geïnvesteerd. Wat eigenlijk als kind werd getoond op het veld – het willen uitblinken, een talent voor leiderschap – is er op een andere manier uitgekomen, door de keuzes die ik maakte. Zo heeft het moeten zijn. Ik zou het niet willen terugdraaien.’

Relatie op afstand

Kers woont de 25 jaar die volgen in verschillende steden in de Dominicaanse Republiek, de Canarische Eilanden, België en Duitsland. ‘Leven in het buitenland bracht me zelfstandigheid. Aanpassingsvermogen, flexibiliteit. Het inzicht dat je goede mensen om je heen moet verzamelen om je te helpen bij dingen waar je niet goed in bent.’ Kers kan soms impulsief zijn, geeft hij als voorbeeld, is geneigd te snel te beslissen. Gretig volgt hij alle opleidingen die binnen TUI worden aangeboden. Hij leert 5 talen, waaronder vloeiend Spaans. ‘Toen ik jong was, had ik nooit aandacht voor school. Dat wilde ik inhalen.’

‘ik wilde laten zien dat ik het wél in me om had om wat van mijn leven te maken’

Als hij in het Duitse Hannover woont, ontmoet hij zijn huidige echtgenote. De Spaanse Maru woont op Gran Canaria en is directeur bij RIU Hotels. Binnen twee jaar trouwen ze. En gaan ze weer uit elkaar. Qua huis – laten we duidelijk wezen – want ze zijn nog steeds gelukkig getrouwd. Hij gaat terug naar Hannover, zij blijft in Spanje. ‘Ze had carrière gemaakt. Ik ook. Wij hadden beiden ambities. Zij steunde me in mijn keuze om in verschillende delen van de wereld te werken. En ik eiste op mijn beurt niet van haar met mij mee te komen. Deze manier werkt voor ons alletwee het beste.’ Hun relatie is altijd op afstand geweest. Zestien jaar lang vliegt Kers om de 2 weekenden naar Spanje om bij de familie te kunnen zijn.

Nu is hun wereld omgekeerd. Sinds Kers de reisorganisatie leidt, woont hij in Nederland samen met hun jongste zoon en vliegt zijn echtgenote zo’n 2 keer per maand naar hier. Sinds april, het begin van de coronacrisis, heeft zijn vrouw zich tijdelijk bij hen gevoegd. ‘Heel bijzonder. In ene keer is er iemand thuis om samen een wijntje mee te drinken, een serie te kijken, te praten over werk. Heerlijk. We passen goed bij elkaar. Mijn vrouw is een pittige dame, met een sterk karakter. Ze heeft me niet nodig om haar eigen boontjes te doppen, zullen we maar zeggen.’

Kers beseft dat hij een atypisch leven leidt. ‘Ik ben een flying Dutchman, een troubadour. Niet van: huisje boompje beestje. Ik ben iemand die uitdagingen nodig heeft. Als ik me verveel, word ik een vervelend persoon.’

‘ik word heel vervelend als ik me verveel’

Wat is uw favoriete vakantieland?

‘We gaan nooit naar hetzelfde land terug, zijn altijd op zoek naar iets nieuws. Dit jaar waren we in het Indonesische Sulawesi waar we tien uur door de rijstvelden hebben gewandeld. Een keer zijn we in Panama geweest, vier dagen in de jungle bij de Indianen geslapen. Een fantastische ervaring voor het gezin, ook om de kinderen te leren: back to the basics. Je moet hard werken, niks komt vanzelf.’

In de categorie lastige vragen: wanneer heeft u voor het laatst gehuild?

‘Eh… ik huil regelmatig. Daar heb ik geen problemen mee, al is de laatste keer alweer lang geleden. In het vliegtuig was ik omringd door families met kinderen. Ik dacht ineens: ‘Shit. Ben ik eigenlijk wel een goede vader geweest?’ Als je het mijn kinderen vraagt, zullen ze het zeker bevestigen. Ik ben iemand die graag warmte geeft en een dialoog met ze aangaat. Maar het is meer voor mijn zelfgevoel. Misschien heb ik toch te weinig tijd met mijn kinderen doorgebracht vroeger.’

Hoe gaat het met uw eigen ouders?

‘Goed. Nog steeds staan ze voor me klaar, ze snoeien wel eens de tuin voor me. Nu ze ouder worden, wil ik ze meer in de watten leggen. Ik had ooit een huisje voor ze gekocht op de Canarische Eilanden, vlakbij ons. Vonden ze fantastisch. Maar als ze er nu komen, blijven ze in ons huis. Ze zijn vandaag de dag enorm trots op me. Ben ik toch goed terechtgekomen, haha.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen?Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.