Kouros Falahi Firouzi: ‘Ik moet sterk zijn’

Sterk zijn, anders word je gepakt. Dat is een les die Kouros Falahi Firouzi al jong leert. Het indrukwekkende verhaal van een ondernemer die valt, opstaat en leert geloven in zichzelf.

Rocky IV. Geloof het of niet, maar die film heeft een grote rol gespeeld in het leven van Kouros Falahi Firouzi. De ondernemer die in december werd uitgeroepen tot winnaar van The Other Businessman. Acteur Sylvester Stallone speelt daar de goedaardige en onderschatte bokser Rocky Balboa en dát maakt een enorme indruk op de dan 11-jarige Firouzi. Hij is klein van stuk en heeft het niet gemakkelijk in de destijds nogal beruchte Utrechtse wijk Kanaleneiland. Drie jaar eerder is hij met zijn ouders en babybroertje uit Iran gevlucht. ‘Ik was een lieflijk kind, heel zachtaardig en beschermd opgevoed.’ Maar in Utrecht wordt hij al snel het doelwit van allerlei pestkoppen. ‘Verschillende keren werd ik zomaar aangevallen. Een vriendje werd met z’n hoofd tegen de stoeprand geslagen.’ Op school in de klas ben je veilig, ontdekt hij, maar daarbuiten… ‘Dan pakken we je.’

Wie is Kouros Falahi Firouzi?Kouros Falahi Firouzi werd op 13 februari 1979 in Shiraz, Iran, geboren. Als 8-jarige vlucht hij met zijn moeder en zijn babybroertje naar Nederland. Een jaar later volgt zijn vader. Werken vindt Firouzi als tiener interessanter dan school, maar hij besluit als volwassene toch te gaan studeren. In 2006 sluit hij een studie Marketingmanagement aan Tias (destijds: TiasNimbas) met succes af en acht jaar later ook nog een studie Change Management. Nu Is Firouzi gastdocent aan Tias. Met ondernemen begint hij in 2007: eerst als eigenaar van Kouros CD/DVD Productions & Kouros Strategic Advice. Inmiddels is hij directeur/eigenaar van Newstyle Healthcenters, Fysio Aandacht en Polar Sun. Firouzi is gehuwd en heeft samen met zijn vrouw vier kinderen.

Het rechte pad

En dan neemt Firouzi een besluit. Na het zien van Rocky IV weet hij: ik word sterk zodat niemand me meer kan pakken. ‘Het verhaal van die kleine man die de wereld aan kon, raakte me. Ik zag hoe Rocky voortdurend zijn grenzen verlegde. Dat deed ik ook. Ik ging hardlopen, opdrukken, met gewichten trainen.’ En hij doet het met overgave. Als hij later met kenpo karate begint, wordt hij zelfs Nederlands jeugdkampioen.

De film heeft me gevormd, vertelt hij. ‘Ik móest en zou een sterke man zijn, fysiek sterk. Die gedachte heb ik heel lang bij me gedragen.’ Zo begint hij ook met martial arts en kickboksen. Als je Firouzi voor je ziet, is het lastig hem voor te stellen in een boksring. Hij spreekt rustig, bedachtzaam en kiest zijn woorden zorgvuldig.

Toepasselijk genoeg doet hij zijn verhaal in de hal van zijn sportschool Newstyle Healthcenter in Leiden. In 2011 trad hij aan als algemeen directeur-eigenaar van deze sportschoolketen, opgericht door een goede vriend en sportmaat. Sindsdien is het bedrijf gegroeid van vier naar veertien vestigingen in Leiden en Utrecht. Of het sporten hem op het rechte pad heeft gehouden? ‘Mwah, dat weet ik niet. Het rechte pad zag ik altijd wel. Door mijn opvoeding, door een warm thuis, door mijn geloof.’

Dit is Kouros Falahi Firouzi:

Bombardementen en schuilkelders

Zijn ouders vinden al het vechten maar niets. ‘Ze waren bang dat me iets zou overkomen. Mijn vader is een heel rustige man. Hij is een kalligrafiemeester, dat zegt wel iets. Hij kan uren met één pagina bezig zijn. Hij houdt van kunst, poëzie, klassieke muziek. Daar ben ik mee opgegroeid. We waren in Iran een welgestelde familie. Alles hebben mijn ouders achtergelaten. We móesten echt vluchten. Eerst mijn moeder, broertje en ik. Ik weet nog hoe stressvol die periode was. De bombardementen bij ons in de buurt, de schuilkelders.’ Een jaar later volgde zijn vader.

Het nieuwe leven in Nederland is niet makkelijk voor zijn ouders. ‘Hier waren we ineens ‘buitenlanders, allochtonen’. Dat verlies van identiteit was erg zwaar.’

‘in nederland waren we ineens buitenlanders, allochtonen’

Alle hoop voor de toekomst drukt op de schouders van de twee zonen. Maar als oudste bewandelt hij niet meteen de weg die zijn ouders voor ogen hebben. ‘Ik begon op het vwo, maar ik vond er geen aansluiting. Achteraf realiseer ik me dat mijn manier van leren gewoon anders was. Ik was niet goed in stampen, ik wilde zaken he-le-maal doorgronden.’

Aan het werk

Firouzi vindt geld verdienen al snel interessanter. Al op zijn 13de begint hij bij een kweker. De eerste keer dat hij zich bij het bedrijf meldt voor een baan, wordt hij door de kweker weggestuurd. ‘Hij zag me en wuifde me weg. Vermoedelijk op basis van mijn uiterlijk. Dat gevoel ben ik nooit vergeten. Ik voelde me tot op het bot afgewezen. Ik heb onderweg echt zitten janken.’ Maar hij besluit niet op te geven. ‘Ik ben nog twee keer teruggegaan en toen werd ik wel aangenomen. We hebben het er nooit over gehad.’ Het zijn ervaringen die hem vormen, zegt hij.

De havo verlaat Firouzi uiteindelijk zonder diploma. Tot groot verdriet van zijn ouders. Allerlei baantjes volgen. Veel is er sindsdien veranderd. Naast de sportschoolketen is Kouros nu eigenaar van drie fysiotherapiepraktijken, een bedrijf dat zonnepanelen verkoopt en geeft hij strategisch advies. Het kruispunt van strategie, economie en recht waar hij zich op begeeft, bevalt hem goed. ‘Naast de verdere uitbreiding van de sportschoolketen, wil ik me de komende jaren nog meer bezighouden met bedrijfsadvies en mezelf verder ontwikkelen richting commissaris.’

Het interview gaat verder na de foto

Het had heel anders kunnen lopen. Wat was voor u nu het echte keerpunt?

‘Ik was een jaar of 21, werkte als monteur en hing hoog in een gsm-mast. Het was zo koud, vrieskoud. Ik hing daar met een schroevendraaier in mijn hand. Ik kan meer dan dit, besefte ik toen. Ik wíl meer uit het leven halen. In het busje op de terugweg vertelde ik mijn collega’s dat ik wilde studeren. Ze moesten lachen.’

Dat sterkt Firouzi alleen maar in zijn besluit. Hij kiest voor een basisopleiding bedrijfskunde & management. En zijn baas bij Getronics ziet iets in hem. ‘Als je een 8 haalt, dan betaal ik jouw studie’, belooft hij. Firouzi bijt zich vast in zijn studie. ‘Dat was weer zo’n cruciaal moment. Ik was als kind altijd bang geweest om vragen te stellen in de klas. Nu besloot ik alles te vragen. Ik moest en zou deze studie halen.’ Hij slaagde met een 8.

Werken, studeren, slapen

‘Ik heb mijn studies allemaal zelf betaald. Maar daar gaat het niet om: het was wel een kans die hij me bood.’ Het studeren smaakt in elk geval naar meer. Firouzi legt zich toe op managementstudies. En doet lange tijd niets anders dan werken, sporten, slapen, studeren. Tot diep in de nacht. Wat hij leert, past hij meteen toe in de praktijk. Nadat het bedrijf waarvoor hij werkt failliet raakt, besluit hij voor zichzelf te beginnen. Een lachje: ‘In twee maanden tijd verdiende ik mijn jaarsalaris.’

Ondertussen blijft hij studeren. ‘Mijn kapper in Kanaleneiland had een keer verteld over Tias (voorheen TiasNimbas), een neef studeerde daar. ‘Als je mee wilt tellen, moet je daar studeren. Dat was blijven hangen.’ Hij wíl meetellen. In 2009 haalt hij aan Tias (voorheen TiasNimbas) zijn master International Business & marketing management. Tegenwoordig geeft hij er zelf gastcolleges.

‘ik ben lang bang geweest jong te sterven’

Wat wilde u bewijzen?

Hij is even stil. ‘Ik ben heel lang bang geweest dat ik vroegtijdig zou overlijden. Geen idee waar dat vandaan kwam, maar het gevoel was heel sterk. Ik maakte me daar echt zorgen over. Vooral naar mijn ouders toe. Ik wilde dat zij niets tekort zouden komen. Vandaar die haast. Die haast om iets van mijn leven te maken.’

Die angst is weg nu, zegt hij. ‘Die ben ik kwijtgeraakt na mijn pelgrimstocht naar Haifa, Israël.’ Een pelgrimstocht die hij maakt vanwege zijn geloof, het Bahá’í-geloof. Een religie die is ontstaan in de 19de eeuw in Iran met wereldwijd zeven miljoen aanhangers. Dát geloof speelt een grote rol in zijn leven: dienstbaarheid en saamhorigheid staan er centraal. ‘Oh zoon van geest, het meest geliefde in mijn ogen is rechtvaardigheid’, citeert hij. In Utrecht is een actieve Bahá’í-gemeenschap waarvan hij deel uitmaakt en waar hij zijn vrouw heeft ontmoet. ‘Mijn geloof speelt een grote rol in mijn leven. Het brengt me tot de essentie van het leven. Het draait niet om succes, om rijkdom. Ik wil mensen inspireren. Het verschil maken.’ Die boodschap geeft hij ook mee aan zijn vier kinderen – de oudste is 7. Maar daar blijft het niet bij. Al jaren begeleidt Firouzi kansarme mensen, vaak jongeren ‘die even zijn vastgelopen’, net zoals hij zelf ooit. ‘Ik wil voor hen een rolmodel zijn. Laten zien wat je met hard werken kan bereiken. Jongeren, vaak uit Kanaleneiland of Overvecht, heb ik door de middelbare school gesleept of aan een baan kunnen helpen.’

‘ik wil laten zien wat je met hard werken kan bereiken’

De groeiende kloof

Firouzi maakt zich zorgen over de groeiende kloof tussen arm en rijk in Nederland, tussen kansrijk en kansarm. ‘Dit kan niet goed gaan. Het is niet alleen de politiek die daar een rol in heeft, maar juist wij als samenleving, als ondernemers, als individuen. Als we nu allemaal een keer per jaar iemand helpen? Transformeren. Dan zou de wereld er toch anders uitzien?’ 

Transformatie is een woord dat hij vaak gebruikt tijdens het interview. Niet zonder reden, want zelf heeft hij ook een transformatie achter de rug. En dan komt hij terug op die bewuste pelgrimstocht. ‘Toen ik daar was had ik een vreemde droom waarin ik overleed. De volgende ochtend belde Veroni (zijn vrouw; red.) op. We hadden elkaar net leren kennen. Ze was bezorgd, ze had die nacht gedroomd dat ik doodging.’ Glimlachend kijkt hij op. ‘Dat was vreemd. Achteraf denk ik dat ik afscheid hebben genomen van de oude Kouros. Het was mijn spirituele transformatie.’

Een slok koffie. Hij ziet het helder. De oude Kouros wilde lichamelijk sterk zijn. ‘Nu weet ik dat ik mijn strijd met mijn verstand moet voeren.’