Uit de jaarlijkse Female Board Index van hoogleraar Mijntje Lückerath blijkt dat er in raden van bestuur weinig vrouwen zijn te vinden. Nog steeds. Na 17 jaar deze index maken had Lückerath wel op iets meer vooruitgang gehoopt. ‘Misschien dat schaamte gaat helpen’.
We hebben u twee jaar geleden over deze index gesproken. Tevreden met wat er in de tussentijd is gebeurd?
‘Ik steek eigenlijk nog steeds hetzelfde verhaal af en ondertussen gaat het zelfs een beetje de verkeerde kant op. Een paar jaar geleden was nog 23 procent van de nieuwe bestuurders een vrouw. Dit jaar is dat nog maar 13 procent. De aandacht voor meer vrouwen in de raden van bestuur lijkt verslapt. Voor de raden van commissarissen geldt sinds een paar jaar een quotum en dat zou een vliegwieleffect moeten hebben. Ik vrees dat sommige bedrijven dachten dat ze er daarmee wel waren. Maar je moet je schamen als in je jaarverslag op de bestuursfoto zes mannen staan.’
‘Ondernemingen missen de boot als ze niet divers zijn’
U monitort dit al jaren. Luidt de conclusie dat dit het hoogst haalbare is?
‘Uiteindelijk moeten bedrijven zelf beslissen wie ze in het bestuur benoemen, dus wie weet. Maar ondernemingen moeten weten dat ze de boot missen als ze niet divers zijn. Dan zijn ze minder aantrekkelijk voor de jonge generatie. Op een gegeven ben je minder innovatief dan de concurrent. Dat komt niet door die ene vrouw die je wel of niet in de top hebt. Maar ik geloof wel dat die vrouw in de top ook een uitvloeisel is van een bepaalde cultuur. Aandeelhouders moeten besturen daar ook op aanspreken.’
Divers is niet alleen de verhouding man/vrouw. Misschien scoren bedrijven op andere factoren hoger?
‘Zeker, diversiteit kent veel vormen. Zo was er een bedrijf dat het qua diversiteit op het gebied seksuele geaardheid in het bestuur veel beter deed dan gemiddeld. Maar zonder vrouwen in het bestuur. Dat is dan voor de homo-emancipatie belangrijker dan voor de vrouwenemancipatie. Zo’n bedrijf verdient dan natuurlijk geen rode kaart. Maar in algemene zin zie je dat bedrijven die geen vrouwen in de top hebben, ook niet opeens heel veel andere vormen van diversiteit hebben.’
Welke middelen zijn er dan nog over om besturen te veranderen?
‘Ik opperde ooit om met een groepje één aandeel te kopen van al die bedrijven die niet voldoen. Om dan naar de aandeelhoudersvergadering te gaan. Er is niks zo vervelend voor een bedrijf dan rumoer over de benoeming van weer de zoveelste man. Ik hoopte dat dat schaamtegevoel iets teweeg zou brengen. Maar ja, ik ben geen activistische hoogleraar.’
Zijn er nog argumenten die u wel accepteert als het bestuur van een bedrijf niet divers genoeg is?
‘Ik heb alles al zo vaak gehoord. Al die argumenten kunnen best een keer gelden voor een individueel bedrijf. Dat accepteer ik ook, maar door de jaren heen en in de groep van al die bedrijven kan het niet waar zijn dat iedereen steeds dezelfde argumenten gebruikt. We weten dat je met zes vergelijkbare mensen in het topteam niet het beste team hebt. Dus moeten bedrijven hun uiterste best doen om toch die vrouwen te vinden. En dat doen ze niet.’
Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief
