Twee kapiteins op één schip, dat zijn ze niet. Toch hebben ze wat stormen moeten overwinnen in een regio geteisterd door aardbevingen. Hoe doen deze broer en zus dat?
Jacolien Venema - Bijsma (34)
‘Begin dit jaar hebben we de garage van mijn vader overgenomen. Een heel natuurlijk proces. Mijn broer Henry werkt hier al 11 jaar in de werkplaats. Hij wilde mijn vader altijd al opvolgen. Zes jaar terug – toen ik zwanger was en mijn baan als secretaresse verloor – zeiden mijn ouders: kom hier maar helpen met de administratie. Dat beviel en op den duur deed ik hier alles. Zo ontstond het idee om de zaak – die nu 33 jaar bestaat – over te nemen. Henry in de werkplaats, ik hier. Dat houden we goed gescheiden, geen twee kapiteins op een schip.’
Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie.
‘Het gaat allemaal goed, alleen die aardbevingen. Loppersum is het epicentrum, er zijn hier nauwelijks huizen zonder schade. We hebben angstige momenten gekend. Tijdens een aardbeving zat mijn moeder met mijn toen nog peuterdochter boven. Mijn moeder heeft slechte knieën, ik was bang dat ze niet veilig beneden zouden komen. Ook ons pand is afgekeurd. Het is een heel frustrerend proces van wachten, wachten, wachten. Nu op nieuwbouw, een heel lang proces.’
‘In mijn nieuwbouwhuis dat ‘aardbevingsbestendiger’ is gebouwd, zitten nu ook scheuren. Maar ze geloven niet dat het door de aardbevingen komt. Mijn vertrouwen in de overheid ben ik wel verloren. Bij de verkiezingen beloven politici van alles en nu wordt er weer gesuggereerd de gaswinning te hervatten. Tja, dat gaan ze op termijn toch wel doen. Prima, maar regel de compensatie dan eens netjes. Ik geloof niet dat dit alles voor extra spanningen tussen mij en Henry zorgt, we gaan er niet echt onder gebukt. Wakker liggen gaat ons niet helpen, het is zoals het is.’
'Het is een heel frustrerend proces van wachten, wachten, wachten'
‘Ik was pas bij een BOVAG-dag en daar volgde ik een workshop over ‘Werken met Familie’. Ze vertelden daar dat families die samen een bedrijf runnen, vooral gericht zijn op het werk en nauwelijks weten wat er privé speelt. Dat is bij ons niet het geval. Onze dochters, ze zijn zes en acht, zijn de beste vriendinnetjes. Mijn ouders wonen hierboven. Soms haal ik ze op van school, de andere keer doet Henry dat. We eten ook vaak boven bij mijn ouders. Woensdagmiddag past mijn moeder op de meisjes. Mijn vader loopt hier ook elke dag rond. De ene keer sleutelt hij mee, de andere keer haalt hij een auto op.’
