Dutch Flower Group topman: ‘Snoeiharde business geeft mij energie’

Zijn vader zei altijd: ‘Alsjeblieft, ga niet in de bloemen!’ Maar daar luisterde Marco van Zijverden niet naar. Hij is ceo van de Dutch Flower Group (DFG). ‘Mijn vertrouwen moet je verdienen.’

Alsof je een klein Schiphol binnenrijdt. Compleet met eigen rotonde, loodsen zover het oog reikt, vrachtwagens die af en aan rijden. Alleen vliegtuigen ontbreken (nog). Het hele complex in Aalsmeer hoort bij Dutch Flower Group, de grootste bloemen- en plantenexporteur ter wereld. Ruim dertig handelsbedrijven vallen onder het imperium, verspreid over 12 landen, met in totaal 2.500 man in dienst. Het boeket bij de bekende Nederlandse en buitenlandse supermarkten: allemaal van Dutch Flower Group. Verstuur je een online kaartje en bloemen: grote kans dat het familiebedrijf daarachter zit. In 2017 draaiden ze bijna anderhalf miljard euro omzet.

Dutch Flower Group: beste familiebedrijf 2018

Marco van Zijverden (56) is ceo van het bloemen- en plantenimperium. Hij oogt ernstig, een tikkeltje terughoudend, ernstig, praat snel en met ingehouden ongeduld. Hij ziet jonger uit dan de 56 jaar die hij telt. In zijn werkkamer knallen de kleuren eruit. Planten aan de wand, beeldjes, felgekleurde schilderijen. Een eregalerij met awards. Twee maal is Van Zijverden benoemd tot EY Entrepeneur of the Year. Sinds april prijkt in zijn kamer de trofee voor het Beste Familiebedrijf van 2018. ‘Meedoen aan een wedstrijd is altijd leuk, ik houd wel van een beetje competitie’, aldus Van Zijverden. ‘En zo maak je je medewerkers trots op hun bedrijf.’

Wie is Marco van Zijverden?Marco van Zijverden werd in 1963 geboren in Kudelstaart. Na het vwo koos hij voor een studie aan Nyenrode Business University. Maar werken gaat hij daarna nog niet meteen. Eerst volgt nog een studie bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Als hij daar – in het kader van zijn studie – een reorganisatieplan maakt voor het bedrijf van zijn vader, rolt hij alsnog het familiebedrijf in. Dat bedrijf heet dan nog de OZ Group. In 1985 wordt Marco van Zijverden er algemeen directeur en na de fusie met de Van Duyn Groep uit Naaldwijk wordt hij in 1999 de ceo van de nieuwe bloemengroep: de Dutch Flower Group.

Maar vergis je niet. In de bloemenbranche gaat het er snoeihard aan toe. Verlies- en winst liggen dicht tegen elkaar aan. Alles moet kloppen: inkoop, logistiek, debiteurenbeheer, klanten die je werft. ‘De kunst is er om er wat aan over te houden.’ De ondernemer is mede daarom zéér kien op wat er binnen zijn bedrijf gebeurt. Hoe de directeuren het doen, zijn medewerkers. Al direct aan het begin van zijn ondernemerscarrière moet Van Zijverden een bedrijfsleider, logistieke chef en een adjunct-directeur ontslaan. Daarna nog eens twee mensen, vanwege fraude. ‘Ik ben niet achterdochtig, maar mensen moeten zich wel eerst bewijzen. Mijn vertrouwen krijg je niet zomaar. Ik ga heel erg af op mijn intuïtie. Ik voel vrijwel meteen of ik iemand kan vertrouwen of niet.’

Zo vier je dat dan als je de Familiebedrijven award wint

Als u met vrienden op vakantie gaat, verdeelt u bij de bagageband de taken. U houdt graag controle?

‘Tja, als er niemand is die dat regelt, wordt het een puinhoop. Ik vind het ook echt leuk om dingen goed te plannen. Als we op wintersport gaan, reserveer ik ruim van te voren de lunch in een goed restaurant. Natuurlijk kun je als er geen plek is naar een ander gaan. Maar die is bij lange na niet zo goed. Mijn vrouw vindt dat niks, maar begrijpt het wel. Zij is wat spontaner. Ik houd graag controle, ja, en ben efficiënt. Maar dat moet ook als je een bedrijf runt.’

Ondernemersfamilie met een mercedes

Bij Van Zijverden pompt het ondernemersbloed door de aderen. Hij groeit samen met zijn jongere broer en zus op in het Noord-Hollandse dorp Kudelstaart, nabij Aalsmeer. Vader runt een bloemenexportbedrijf, moeder is huisvrouw. Hij werkte zes dagen per week, ’s ochtends 6 uur was hij de deur al uit. Zij zorgde ervoor dat de kinderen op tijd naar school gingen. ‘Met mijn moeder gingen we op vakantie, mijn vader voegde zich later bij ons. Die flexibiliteit: alles moest wijken voor het bedrijf. Maar ik heb dat nooit als gemis ervaren. Het is gewoon de manier waarop je opgroeit.’

‘Mijn ouders hebben me meegegeven: je bent niet meer dan een ander omdat je toevallig in een mercedes rijdt’

Het ondernemersgezin heeft het beter dan gemiddeld. ‘Mijn vader reed in het dorp in een Mercedes – als een van de weinigen. Maar we kregen altijd mee: je bent niet meer dan een ander, alleen omdat je wat meer te besteden hebt. En het komt niet zomaar. Je moet er hard voor werken, zo prentte onze ouders de kinderen in.’

Van de Kwakel naar Nyenrode

Op zijn dorpsschooltje in De Kwakel – twee juffen voor zes klassen – loopt het goed. Van Zijverden gaat naar het vwo, als een van de allereersten op school. ‘De docent zei nog: ‘Is het vwo niet te hoog gegrepen?’ Maar mijn ouders drukten door. En ik wilde graag.’ De middelbare school doorloopt hij zonder kleerscheuren. En dan ziet Marco van Zijverden een studiebrochure liggen met een kasteel op de voorkant. ‘Die heb ik gepakt: Nyenrode. Er werd veel aan sport gedaan, talen werden bijgehouden, dat sprak me aan.’ En een ondernemersuniversiteit? Dat klonk zijn ouders goed in de oren.

U was de eerste in het gezin die ging studeren. Wat voor impact heeft dat op u gehad?

‘Ik denk dat die studie het meest vormend is geweest in mijn leven. Ik kwam echt als jongen uit de provincie op Nyenrode aan. De meeste studenten hadden vrienden of familieleden die studeerden, of hadden gestudeerd. Ik niet. Ik was de eerste in het gezin. Mijn ouders hadden niet gestudeerd. Ik kende geen verhalen over hoe het er op een universiteit aan toeging. Bij Nyenrode ben je automatisch lid van een vereniging, inclusief ontgroening. Ik was volslagen verrast. Alles was nieuw voor mij.’

Onzeker voelde Van Zijverden zich niet. ‘Mijn medestudenten kwamen niet uit een heel ander milieu. Ik ben óók opgegroeid in een prima milieu. Maar het bescheiden dorpsschooltje waar ik naartoe ging, was heel anders dan de grote school in Amsterdam of Wassenaar waar zij op zaten. Zij waren wereldser.’

‘Ik heb mijn leven echt helemaal opnieuw moeten starten’

Van Zijverden past zich ‘vrij makkelijk’ aan. Hij leert er veel. ‘Dat je je moet kunnen verweren, anders red je het niet. Destijds studeerde je verplicht intern, wat betekende dat je op de campus van Nyenrode leefde. Ik moest met nieuwe mensen, met jonge volwassenen, helemaal opnieuw een leven starten. Je leert hoe je je hoort te gedragen op sociaal vlak, en vooral over aanpassen aan elkaar.’ Met zijn kamergenoot van toen heeft hij nog steeds – zij het sporadisch – contact. ‘Hij is een Bed & Breakfast in Frankrijk begonnen. Ik moet daar echt nog een keer langs.’

Reorganisatieplan voor OZ Export

Na Nyenrode studeert Van Zijverden nog bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit. Op verzoek van zijn vader maakt de dan 24-jarige een reorganisatieplan voor het toenmalige OZ Export, dat last had van een snel dalende dollarkoers. Hij gaat het bedrijf in, pakt bloemen in, rijdt mee op vrachtwagens. Na zes maanden heeft Van Zijverden junior een strategie – gericht op schaalvergroting – uitgestippeld. ‘Of ik dat ook wilde uitvoeren. Ja, zei ik tegen mijn vader, maar ik wil wel afspreken hoe ik het bedrijf kan overnemen. Ik wil niet eerst 20 jaar helpen uitbouwen en het daarna pas overnemen. Overmoedig? Ik wilde doorpakken. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ik zelf zo jong was. Ik dééd het gewoon.’ In 1999 vergroeien de handelsfamilies Van Duijn en Van Zijverden tot Dutch Flower Group. Marco van Zijverden, wordt ceo, naast bestuursvoorzitter Art van Duijn. De bloemenman is de tweede generatie binnen het familiebedrijf, en de eerste na de fusie.

Wat doet u anders dan uw vader?

‘Mijn vader kon op zijn tijd echt chagrijnig zijn, maar ook ontzettend uitbundig. Ik ben denk ik wat evenwichtiger. En rechtlijniger. Als iemand niet meer presteert in ons bedrijf – door eigen toedoen, dus niet bijvoorbeeld vanwege een ziekte – dan heb ik er nul moeite mee om te zeggen: je kunt beter iets anders zoeken. Dat vind ik juist sociaal naar andere mensen in het team. Zij moeten harder werken vanwege één niet-functionerende medewerker. Mijn vader had het langer volgehouden met zo’n iemand.’ Van zijn moeder erfde de bloemenman competitiedrang. ‘Ik ben van het altijd doorgaan. Dat is niet aangewakkerd door Nyenrode. daar ben ik mee geboren. Of het nu gaat om ondernemen of sport. Ik wil gewoon winnen.’

Het interview gaat verder na de foto

De dood van zijn vader

In 2002 overlijdt zijn vader. ‘Dramatisch’, zegt Van Zijverden daarover. ‘Het gebeurde zo plotseling.’ Op eerste paasdag lunchten ze nog met elkaar, tweede paasdag was hij er niet meer. Hartstilstand. Zijn vader had een hoge bloeddruk, een hoog cholesterolgehalte. Zijn dood maakte Van Zijverden bewust van de kwetsbaarheid van het leven. Het is misschien ook een van de redenen dat de ceo regelmatig sport. Fietsen, skiën, golfen: de ondernemer doet het graag. ‘Ik vind het leuk, maar sporten is gewoon ook goed voor je lichaam. Hoog cholesterol is bij mij erfelijk. Ik let daar erg op.’

Valt de verantwoordelijkheid voor het familiebedrijf u zwaar?

‘Nou ja, ik doe dit natuurlijk niet alleen. Er zitten vijf andere mensen in het Executive Committee die dit bedrijf mede runnen.’ Verder kan het topmanagement aandelen in DFG kopen, waardoor ze een ‘maximale commitment’ kennen. ‘En medewerkers voelen zich verbonden met het bedrijf, mede doordat we ons samen inzetten voor goede doelen.’ Zo haalt de bloemenonderneming geld op voor KWF Kankerbestrijding via de Ride for the Roses, een wielertocht verbonden aan de sierteeltsector. Van Zijverden stapt zelf ook op de racefiets. ‘Zeshonderdvijftig mensen in een DFG-shirt. Dat maakt je wel trots hoor.’

‘Mijn vader zei altijd ga een echt vak uitoefenen: word advocaat of zo’

‘Mijn vader zei vroeger altijd: ga alsjeblieft niet in de bloemen. Het is vreselijk hard werken. Ga een echt vak uitoefenen zoals dokter of advocaat. Maar het leukste aan ondernemen vind ik dat ik altijd mijn ding heb kunnen doen. Ik ben nooit in loondienst geweest. Je kunt ideeën bedenken, plannen maken en dan zorg je ervoor dat je die realiseert. Daar krijg ik energie van.’ Onlangs heeft het bedrijf The USA Bouquet Company in de VS overgenomen. ‘We zijn in EU marktleider, maar in China of de VS zijn we nog niet zo groot. We willen onze marktpositie daar vergroten. Weer een nieuwe stap.’

De ondernemer is nog steeds getrouwd met de vrouw die hij op zijn 18e ontmoette. Zij was toen 17 jaar. ‘Ik ben een loyaal iemand, en zij ook. En we zijn complementair, zij heeft niet het plannerige en de drang naar efficiëntie zoals ik. We passen goed bij elkaar en hebben het samen met ons gezin heel fijn. We zijn goed met elkaar meegegroeid.’

Gaan uw eigen kinderen u opvolgen?

‘Mijn vrouw en ik hebben nooit enige druk op ze uitgeoefend. Mijn dochter studeert pedagogische wetenschappen, onze zoon heeft bedrijfskunde gedaan. Hij toont meer interesse. Met zijn opleiding kan hij bij de grote corporates beginnen, maar hij wil een online bloemenbusiness opzetten in Zwitserland. Ik zou het heel leuk vinden als hij in het bedrijf komt werken. Maar hij moet zijn eigen weg vinden.’