Moeten narcisbollen dan maar wegrotten aan de Koreaanse grens?

Krankzinnig? Nou, het gebeurt dus echt. Door bezuinigingen komt de controledienst NVWA mensen tekort. En dat merken kwekers, zegt Anthos-voorzitter Henk Westerhof. Zij lopen handel mis. ‘Als de overheid export echt zo belangrijk vindt, dan wordt het tijd om te zorgen voor extra mankracht.’

 

U wilt eigenlijk meer inspecteurs?
‘De NVWA heeft ook een andere rol die voor de land- en tuinbouwersector heel belangrijk is. Zij moet samen met het ministerie van Economische Zaken met landen buiten de EU onderhandelingen voeren over de eisen die worden gesteld aan de gezondheid van onze producten. Die eisen zijn vaak strikt, verschillen per land en kunnen van het ene op het andere moment veranderen. Het kan dan gebeuren dat containers met bloembollen on hold worden gezet of zelfs vernietigd worden. Je kunt je de grote financiële schade wel voorstellen. De NVWA is de partij die op zo’n moment met dat land moet onderhandelen. Maar met te weinig mensen en te weinig kennis wordt het steeds lastiger om dat te doen.’

 

Kan een ondernemer niet zelf onderhandelen dan?
‘Nee, de overheid moet dat doen. De NVWA is namelijk de National Plant Protection Organization van Nederland en is daarom met EZ  verantwoordelijk voor het fytosanitaire beleid richting het buitenland. Een tijdje geleden had één van onze ondernemers narcissen in Zuid-Korea geïmporteerd die door de Koreaanse Plantenziektenkundige Dienst werd vernietigd omdat ze een nieuw virus hadden gevonden. Op zo’n moment moet de NVWA paraat staan en contact opnemen met Zuid Korea om te vragen waar het probleem zit én afspraken maken om problemen te voorkomen. Zelf mogen wij dat niet: wij krijgen te horen dat ze toch echt de overheid moeten spreken. Die moet eigenlijk structureel overleg voeren met onze exportbestemmingen om duidelijk te maken dat onze producten voldoen aan hun eisen.’

 

‘Meer mensen bij NVWA levert méér export op dan welke subsidie ook’

 

Gebeurt het dan vaak dat nieuw overleg nodig is?
‘Ondernemers in deze sector zijn steeds op zoek naar nieuwe afzetmarkten. Ook mede door de boycot in Rusland is dat het afgelopen jaar echt een speerpunt geweest. En dan krijgen ze dus vaak te maken met nieuwe spelregels en nieuwe eisen waaraan ze moeten voldoen. Ik zal een voorbeeld noemen. Myanmar is voor de bloembollensector een markt in ontwikkeling. En dus moeten er afspraken gemaakt worden, want een ondernemer kan alleen succesvol zijn als duidelijk is onder welke voorwaarden er geïmporteerd mag worden. Dat kost tijd en die is er niet altijd op het moment dat wij erom vragen.’

 

Meer capaciteit voor de NVWA kost toch meer belastinggeld?
‘Het is een kwestie van keuzes maken. Maar als er meer capaciteit en voldoende kennis beschikbaar is aan de kant van de overheid zal dat sowieso een gunstig effect hebben op de afzet. Kortom, door meer capaciteit zal er ook meer geld verdiend worden. Een man of vrouw extra bij de NVWA levert dus meer export op dan welke subsidie of welke promotiecampagne dan ook. Een investering in de NVWA zal zich dus zeker uitbetalen.  Dus moet de overheid, die handelsbevordering over het algemeen hoog in het vaandel heeft staan, de bedrijven op dit punt beter faciliteren. Dat is in dat geval namelijk haar verantwoordelijkheid.’

 

Hebben andere sectoren hier ook last van?
‘Groente- en fruit, aardappelen, bloemen en plantaardig uitgangsmateriaal hebben dezelfde problemen. Dat zijn ook sectoren die afhankelijk zijn van de export. Ik wil nog wel benadrukken dat de mensen die bij de NVWA en EZ aan internationale markttoegang werken zich echt het vuur uit de sloffen voor ons lopen. Maar voor hen is het gewoon niet mogelijk om het altijd bij te benen. Als je belt, zijn ze altijd wel met bezig met een ander complex dossier dat ook belangrijk is. Dat leidt wel eens tot scheve gezichten. Als de overheid export echt zo belangrijk vindt, dan wordt het tijd om te zorgen voor extra mankracht.’