Bij Q Care, specialist in decubituszorg (doorligwonden), lopen twee directeuren rond. Dat wil zeggen: de één is het nog even, de ander is het bijna. Lukt het vader Cees om de touwtjes uit handen te geven?
Cees Vermeer (67)
‘Eind jaren tachtig begon ik Elan Healthcare, een bedrijf dat zich onder andere bezighield met de ontwikkeling van een rolstoel waarin mensen zich staand kunnen voortbewegen. In de ondersteuning zit een zitkussen waarmee decubitus (‘doorligwonden’, red.) voorkomen kan worden. Omdat de kussens en matrassen niet door iedere zorgverzekeraar werden vergoed, bleven veel spullen ongebruikt in de kelder van de zorginstelling liggen, of na gebruik bij de revalidant. Voor mij de trigger voor het opstarten van Q Care. De (hulpmiddelen)zorg moest toegankelijker en ik wilde hergebruik van onze materialen mogelijk maken. Wat dat betreft was Q Care de tijd ver vooruit qua duurzaamheid dankzij onze circulaire werkwijze. Hoewel maatschappelijke betrokkenheid een grote rol speelt in mijn verhaal heb ik ook veel voldoening gehaald uit het opbouwen van ons bedrijf.'
'Ik denk dat Roderick idealistischer is dan ik. Hij lijkt op zijn opa, de vader van mijn vrouw: sociaal, respectvol en heel goed in staat een ander in zijn of haar kracht te zetten. Die talenten heb ik altijd in hem gezien, maar het is niet zo dat ik knarsetandend zat te wachten op zijn komst. Zorg dat je voldoende hebt gestudeerd, zei ik, doe op een andere plek ervaring op en mocht het moment zich voordoen – en je hebt nog altijd interesse – dan kunnen we het erover hebben.'
'Ineens drong het tot me door dat ik nauwelijks had nagedacht over de continuïteit van het bedrijf'
'Dat moment kwam onverwacht. Ik was op ski-vakantie in Zwitserland, waar ik een helling nam, onderuit ging op een ijsplaat en meteen wist: foute boel. Heup gebroken. Ik werd per helikopter naar het ziekenhuis gebracht, geopereerd en vervolgens met een ligtaxi terug naar Nederland gereden. Ineens drong het tot me door dat ik nauwelijks had nagedacht over de continuïteit van het bedrijf. Wat nou als het verkeerd was afgelopen? We hielden familieberaad en hoewel ik altijd had gezegd: ‘het mag, maar het hoeft niet’, was ik toch wel blij dat Roderick de interesse en de affiniteit die hij als kind had, bleek te hebben behouden. Een geluk bij een ongeluk, ja, zo zou je het kunnen noemen.'
'Nog een paar maanden en dan geef ik het stokje over. Roderick en ik hebben de afgelopen jaren intensief samengewerkt. Af en toe stuiten we op vraagstukken waarin we van mening en inzicht verschillen, maar het is helemaal niet erg om af en toe te botsen. Als iets schuurt, gaat het vanzelf glimmen.'
Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie.