- Commissariaat is serieuze zaak
- Logisch om naar zwaarte te kijken
- Maar beperking aantal is niet het antwoord
Een commissariaat is geen erebaantje voor oud-ondernemers en -bestuurders. Je doet het er niet even bij, zeker niet nu de rol van de toezichthouder de afgelopen jaren meer nadruk heeft gekregen. Dat er gekeken wordt naar de zwaarte van nevenfuncties en het aantal daarvan dat mensen op hun cv hebben staan, is dan ook logisch. Maar het is niet logisch om allerlei beperkingen in te voeren.
De FNV wil naar aanleiding van het tekortschietende toezicht bij zorgorganisatie Meavita het aantal commissariaten per persoon bij niet-beursgenoteerde ondernemingen en organisaties beperken. Daarmee worden toezichthoudende functies te veel over één kam geschoren, terwijl zij onderling sterk verschillen in zwaarte. Bovendien hebben kleine organisaties, bijvoorbeeld in de culturele sector, nu al moeite om voldoende toezichthouders te vinden. Dat wordt nog moeilijker als er een maximum wordt ingevoerd.
Voor grote bedrijven en organisaties geldt overigens al een wettelijk maximum van vijf commissariaten. Bij beursgenoteerde bedrijven hanteert de code voor ook een maximum van vijf. De beperking moet niet verder worden uitgebreid. Als het gaat om de kwaliteit van het toezicht, dan is het belangrijker om de vijver waaruit wordt gevist groter te maken. Raden van toezicht moeten divers van samenstelling zijn, de juiste competenties bevatten en als team opereren. Zó voorkom je dat toezicht tekort schiet.
