De troonrede van Angela Eijlander (SNS): 'Anders denken over jongeren'

We zijn gewend dat de koning de troonrede voorleest. Maar wat als een ondernemer die taak eens op zich neemt? Dat zou weleens verrassend kunnen uitpakken. De alternatieve troonrede van Angela Eijlander, directeur van SNS Bank. 

 

‘Vertraagtaal. Een woord dat Dichter des Vaderlands Lieke Marsman onlangs introduceerde. Het woord raakt mij en zet mij aan het denken. Het staat symbool voor de tijd waarin wij nu leven. De vertraging die wordt ingezet om verandering te voorkomen. Vaak gemotiveerd uit verborgen eigenbelang. Soms als ingesleten gewoonte. Meestal verpakt in clichés als ‘we nemen het mee’, een ‘interessante suggestie’, en de showstopper: ‘het moet wel haalbaar zijn’. Het is ons allen niet vreemd. Vertraagtaal als legitimatie voor vertraagbeleid. Het zuigt de energie weg uit de creativiteit die we nodig hebben. Het ontneemt met name een jonge, komende generatie ook steeds meer het zicht om te kunnen groeien.’

 

‘En daar wil ik het met u over hebben: gelijke kansen en groei voor de generatie van de jongvolwassenen. Een generatie die geen groeimarkt is, maar een markt wil om te kunnen groeien. Een samenleving waar tijd en ruimte is om een eigen mentale en materiële ontwikkeling door te maken. Niet opgejaagd te worden zo snel mogelijk aan het ideale plaatje te voldoen. Individuen die niet geclassificeerd worden als laag, middel of hoog, maar als waardevol mens.’

 

‘Het bijzondere is wel dat wij midden in een tijd zitten waarin de vertraging zich juist vastzet op die jongeren. De coronabeperkingen hebben, hoe rationeel begrijpelijk ook, vooral een remmend effect gehad op de sociale ontwikkelmogelijkheden van jongeren. Het gebrek aan woningen zorgt ervoor dat hun ‘eigen leven’ in de knel komt. Jongeren zijn massaal de straat opgegaan voor een woonprotest. Het enige wat zij vragen, vastgelegd in onze grondwet, is het recht op een woning. En dan is er nog de toegankelijkheid van het onderwijs, en de waardering, mentaal en sociaal economisch, die wij er nog steeds aan geven: laag, middel, hoog.’

 

‘We moeten openstaan voor de groei van jongeren’

 

‘Laten we zorgen dat wij, als mens, ondernemer, financiële dienstverlener, anders naar jongvolwassenen kijken. En een actief beleid voeren om hun groei te stimuleren. Openstaan voor iedereen die wil groeien. Daarbij zullen we ook de traditionele wijze van het denken in doelgroepen moeten doorbreken. Het gaat er om de mythe van de oh zo ingewikkelde financiële wereld af te breken. Veel jongeren reageren met ‘ze zien mij al aan komen’, als er gevraagd wordt of ze zich welkom voelen bij de bank. Daar achter ligt een diep ingevreten zelfbeeld dat zij niet interessant zijn want ‘we hebben weinig geld en zijn niet hoogopgeleid’. Gelijke kansen en groei vormen geen natuurlijk proces, maar zijn resultaat van de keuzes die we maken en wat we doen. Het mogelijk maken dat álle jongvolwassenen als mens en beroepsmatig kunnen groeien ook. Jonge mensen zijn de beste en meest renderende belegging die wij kunnen doen.’

 

‘Dat vraagt dat wij ons rendement niet alleen in geld uitdrukken, maar in herkenbare beelden van mensen, jongeren uit onze directe omgeving op wiens toekomst wij een positieve impact kunnen hebben. Mits wij ook bereid zijn de maatstaven, criteria, (voor)oordelen en regels uit het verleden los te laten. Een verjongingskuur dus. Juist nu we als samenleving voor grote opgaven staan die het heden met de toekomst verbinden, is het zaak ook de stem van een jongere generatie te laten klinken. Omwille van een optimistische toekomst. Een toekomst waarin juist niet het verleden bepaalt of je groeikansen krijgt, maar je wens om die toekomst onbevangen tegemoet te treden.’

 

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief