Deze winkelier legt zélf elke maand 350.000 euro bij

Wat als je zaak bijna een jaar noodgedwongen dicht is vanwege corona? Hoe kijk je naar de toekomst? En houden deze ondernemers hun hoofd überhaupt boven water? In een korte serie spreekt Forum deze ondernemers. Vandaag het verhaal van retailondernemer Edward van Dijk. ‘Het wordt straks één groot bloedbad.’

De kas is leeg, zegt Edward van Dijk. En dus nam hij de beslissing om per april 80 contracten op te zeggen. ‘Toppers zijn het, die verkoopsters en bedrijfsleiders. Ze werken al een poos bij me. 90 procent van hen zijn dames, die tussen de 15 en 25 uur per week werken. Veel van hen zijn gescheiden of wonen alleen. Ze zijn afhankelijk van dit salaris. Straks moeten ze naar het UWV, waar ze 70 procent van hun laatstverdiende loon krijgen. Dan houd je weinig over.’

Wie is Edward van Dijk? Hij runt 35 Okay Fashion & Jeans winkels – ‘je vindt ons in de bovenste helft van Nederland’ – waar merken worden verkocht als Ver0 Moda, Only en Jack & Jones. Verder is hij dga van 30 Street One en Cecil stores. Alle winkels bij elkaar tellen zo’n 350 medewerkers.

Van Dijk belde ze persoonlijk met het treurige nieuws. ‘Ik heb gezegd: mijn bedrijf gaat kapot. Ik heb een jaar lang alle salarissen doorbetaald, alle vakantiedagen. Het gaat niet langer zo. Er is geen vooruitzicht op betere tijden, dat de winkels weer normaal open kunnen. Ze snappen het. Maar die ontslagen doen pijn. Daar zit mijn grootste verdriet.’

Edward van Dijk plaatste 18 februari een noodkreet op Facebook: ‘Hier zit een verdrietige ondernemer.’ De video met zijn noodkreet, kun je hier bekijken

Maandelijks 350.000 euro zelf bijleggen

De emoties zitten hoog bij de retailondernemer. ‘Tijdens de eerste lockdown mochten we met beperkingen openblijven. Sinds 15 december – in de belangrijkste laatste weken van het jaar voor de moderetail, hoe bedénken ze het – moesten we helemáál dicht.’ Ondertussen lopen de kosten door. Van Dijk legt elke maand zelf 350.000 euro toe om de vaste lasten te dekken [zie kader aan het eind van het artikel met de rekensom]. ‘Dat zijn mijn eigen centjes. Ik heb 35 jaar lang gewerkt en geld opzij gelegd. In maart vorig jaar had ik nog een gezond bedrijf. Nu is het nét aan.’

‘Vorig jaar had ik een gezond bedrijf, nu is het nét aan’

En ja, vanaf 16 maart mogen retailers één klant per 25 vierkante meter ontvangen, met een maximum van vijftig klanten per winkel. ‘Dat geeft iets meer lucht, maar uiteindelijk is het een druppel op een gloeiende plaat. Hiermee halen we natuurlijk niet onze normale omzetten.’ En nee, hij is niet deels overgegaan op online. ‘Fysieke winkels, dáár heb ik verstand van. Ik kan het nooit winnen van bedrijven als Amazon en Zalando. We zijn als een speld in een hooiberg: moeilijk te vinden. Met al die retourzendingen valt niks te verdienen.’

Laatst ging de ondernemer wielrennen om zijn frustraties eraf te fietsen. ‘Dan kom ik langs een ijssalon waar mensen achter en tegen elkaar in de rij staan, en denk ik: hoe dan. Mensen gaan een dagje uit winkelen in de supermarkt, waar het kneiterdruk is. Wij hebben als retailondernemers in de eerste lockdown coronaproof gewerkt. Mensen winkelden veilig. In de landen rondom ons mogen de winkels wel open, daar zijn de verspreidingscijfers van Covid-19 vergelijkbaar met die in Nederland. Dit kan je toch niet meer verkopen, dat wij dicht moeten blijven? Het is allemaal voor de bühne. Wat er op de IC binnenkomt, wordt door geen enkele ondernemer ontkend. Maar de retailbranche wordt buitenproportioneel bestraft om de rest van Nederland gezond te krijgen. Hoe oneerlijk is dat?’

Winkeliers met rug tegen de muur

De ondernemer staat met zijn rug tegen de muur. ‘We moeten ervoor zorgen dat we in godsnaam snel open kunnen, dat we weer naar een normale bedrijfsvoering gaan. Stel dat we eind maart open mogen. Dan ben ik drie jaar bezig om het verlies van het afgelopen jaar terug te verdienen.’ Met andere woorden, hoe langer je wacht, hoe rampzaliger de gevolgen.

‘Een derde lockdown? Dan trek ik de stekker eruit’

Dat er nu nog weinig faillissementen zijn onder retailers, komt omdat niemand nog geld opeist, denkt de ondernemer. ‘Want dat is niet sjiek. Maar straks gaat iedereen dat wél doen. Leveranciers, verhuurders, de Belastingdienst. Wintervoorraden blijven onverkocht, maar je moet wel een zomercollectie hebben. Er komt een tsunami aan faillissementen. Dat wordt een bloedbad.’

En wat als er nog een derde lockdown komt? ‘Ik ga niet mijn eigen geld opmaken, geen schulden opbouwen. Dus dan trek ik de stekker eruit. Dan ben ik er klaar mee. Daar word ik toe gedwongen.’

Duizenden retailondernemers failliet en 50.000 medewerkers op straat, is dat wat het kabinet wil? ‘De winkels moeten nú open’, zegt Jan Meerman. Lees hier het hele interview met Jan Meerman, directeur van brancheorganisatie INretail

Rekensom kledingwinkel: hiermee moet je het doen tijdens de lockdownVan Dijk heeft 35 winkels, en draaide vóór corona zo’n 2 miljoen totaalomzet per maand. Zijn omzet sinds de tweede lockdown? Daar kan hij kort over zijn: 0 euro. Ondertussen betaalt hij wel elke maand personeelskosten voor 350 mensen, de verzekeringen, huur, en dan zit je al gauw op een miljoen euro vaste lasten per maand. Bij 100 procent omzetverlies krijgt de ondernemer via de Tegemoetkoming Vaste Lasten (TVL) maximaal 85 procent van de onkosten wordt vergoed. Van Dijk legt zelf elke maand 350.000 euro bij om de vaste lasten te betalen. Het kabinet heeft laten weten in het tweede kwartaal van dit jaar 100 procent van de vaste lasten te vergoeden, maar dit klinkt mooier dan het is. De TVL gaat namelijk niet uit van de werkelijke vaste lasten, maar van branchegemiddelden – met een maximum van 550.000 euro per kwartaal. Lang niet genoeg voor Van Dijk dus. De ondernemer deed verder een beroep op de Tijdelijke Noodmaatregel Overbrugging Werkgelegenheid (NOW), waarmee hij een deel van de loonkosten krijgt vergoed. Er geldt een maximum van 85 procent van de loonkosten.