De polarisatie – het bekende wij-en-zij-denken – begrijpt de 41-jarige ondernemer wel. Daarvoor komt hij voor stadsvernieuwingsprojecten vaak genoeg in de oude wijken. Hij kent de zeventiger die zijn wijk heeft zien veranderen, heeft zien verkleuren. ‘Die vervreemding kan ik me wel voorstellen. Maar dit is ook mijn land. We are here to stay. Ik heb veel gereisd, ben in meer dan vijftig landen geweest. Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld of ik ook elders zou willen wonen. Maar nee: ik hou van dit land, van het systeem, van de voorzieningen, het onderwijs.’
De ‘Pleur op’-opmerking van premier Rutte in het programma Zomergasten (over de Turkse Nederlanders die een NOS-verslaggever en een cameraman lastigvielen bij een demonstratie tegen de mislukte coupe in Turkije; red.) noemt hij zeer teleurstellend. ‘Ik weet dat Rutte een politiek pragmaticus is en rechtse stemmen wil trekken, maar van moreel leiderschap getuigt het niet. Je hebt in mijn ogen twee soorten leiders. Leiders die inspelen op angst, die haat zaaien. Dat is uitermate succesvol. Kijk naar Trump en ook Wilders. Maar iemand die het hoogste ambt in Nederland bekleedt, moet juist een voorbeeld voor iedereen zijn en inspelen op het geweten zoals bijvoorbeeld Mandela zo succesvol heeft gedaan.’ Nederland, van oudsher een handelsnatie, zou diversiteit moeten omarmen, vindt Darkaoui. ‘Ik snap de komst van een partij als DENK. Het is niet mijn partij, de toon is niet de mijne maar de behoefte aan tegengeluid is er gelukkig wel.’
‘Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld of ik elders wil wonen. Maar nee: ik hou van dit land’
Wij en zij
‘De hanengevechten komen er aan’, zegt Maritza Russel, directeur van CityKids, een medisch kinderdagverblijf in Rotterdam. Ze doelt op de verkiezingen. ‘Wie roept het hardst. Dat hoort bij het spel. Die toon heeft natuurlijk effect op de werkvloer. Dat zag je ook ten tijde van Rutte I die regeerde met gedoogsteun van Wilders. Als het erop aan komt, is Nederland geen inclusieve maatschappij. Het is nog steeds wij en zij.’
