Het was een kleine moeite, zegt Ab van der Touw, ceo van Siemens, maar met een heel groot effect. Samen met Hewlett Packard, VNO-NCW, KLM en Microsoft zorgde het bedrijf ervoor dat de wereld open ging voor de Rwandese rechtspraak.
Hoe komt u erbij om Rwandese rechters te helpen?
‘Dat is een leuk verhaal. Een jonggepesioneerde president van de rechtbank uit Zwolle, Robert Croll, heeft via de organisatie PUM een jaar lang Rwanda geholpen met de wederopbouw van hun rechtspraak. Daar is natuurlijk een enorm trauma na de burgeroorlog tussen Hutu’s en Tutsi’s. Bij zijn vertrek had hij tot doel voor een behoorlijke it-infrastructuur te zorgen zodat ze daar aan een behoorlijke jurisprudentie kunnen komen. Omdat PUM gelieerd is aan VNO-NCW, waar ik in het bestuur zit, was het contact snel gelegd.’
Wat was het grote probleem voor u?
‘Binnen mijn netwerk was het contact zo gelegd met Hewlett-Packard en Microsoft om mee te doen. KLM wilde die spullen ook nog wel om niet vervoeren en de ambassade zorgt er voor dat alles op de juiste plek aankomt. Het gaat natuurlijk ook niet om de wereld in kosten om een stuk of tien computers met bijbehorende software te leveren. De haken en ogen zitten in het traject daarna. Want in tegenstelling tot in Nederland is daar geen helpdesk. In Nederland hebben we speciale ondersteuning voor ze kunnen regelen via de dealer van Microsoft. Dan is het geweldig dat ze in Rwanda met zo’n klein netwerkje en internet meteen toegang hebben tot jurisprudentie waar ze anders jaren mee bezig zouden.’
'Ondernemers willen veel doen voor de gemeenschap'
U klinkt behoorlijk geroutineerd.
‘Er komen natuurlijk vaker van dit soort dingen op ons pad die anders zijn dan een klassieke sponsorrelatie, maar die ik toch belangrijk vind. Zo doen we ook veel rond de opbouwprojecten waar het Nederlandse leger in het buitenland bij betrokken is, zoals in Mali. Siemens zit in het maken en leveren van energie. Dat is wat anders dan koekjes. Wij zijn constant in gesprek met de maatschappij. Toen hier in de gemeente Den Haag werd gepraat over de komst van Syrische asielzoekers, en de populisten er driftig over praatten, was de burgemeester ook niet te bang om bij ons langs te gaan op zoek naar woonruimte en werk.’
Is het moeilijk om bedrijven te interesseren voor goede doelen?
‘Mijn ervaring is dat ondernemers veel willen doen in hun gemeenschap. Het is een vervelend bijeffect van de ontzuiling dat ieders wereld homogener is geworden. Vroeger kwamen oud en jong, arm en rijk elkaar tegen in de kerk en binnen de zuilen. Dat leverde een soort gemeenschapszin op die nu weg is. Ik vind wel dat het bedrijfsleven zijn best moet doen om dat gat te vullen.’
En willen de werknemers dat wel?
‘Wat ik hoor als ik praat met bijvoorbeeld leden van Jong Siemens, dan kijken jongeren of we meer doen dan het jaarlijkse beachvolleybaltoernooi en bedenken ze zich of ze daar bij willen horen. Ik vind het belangrijk dat zij zelf komen met doelen waar zij zich voor in willen zetten. Wij kiezen daar een stuk of twintig van uit en maken die voor ons ook belangrijk. Als zij er een dag in steken, krijgen ze een dag erbij van ons. Onze werknemers nemen bijvoorbeeld meisjes in achterstandswijken onder hun hoede in weekendscholen. Wij nemen onze jonge werknemers dan weer mee naar bijvoorbeeld de schouwburg, die we sponsoren, zodat ze daar ook eens komen en achter de schermen kunnen kijken.’
